نقد داستان : نقدی بر یک موقعیت است که البته از گذشته ای هم سخن می گوید. به نظر طرف مقابل مدام وسط حرف های راوی می پریده و به او اجازه حرف زدن نمی داده تا این که به واسطه درد دندان عقل ناگزیر از جراحی شده و اینک نمی‌تواند حرف بزند و لذا راوی فرصتی برای حرف زدن پیدا کرده. این قضیه فارغ از جنسیت افراد است و نداشتن جنسیت برای شخصیت های این نوشته هم از این نظر خوب است و هر کسی می تواند به زندگی خودش تعمیم دهد.
طنز نوشته هم بر کیفیت داستانی آن افزوده.
خطاب مستقیم جمله به فرد خاص باعث شده تا با یک داستان روبرو باشیم. هر چه موقعیت و کنش و شخصیت خاص‌تر بشوند به داستان نزدیک‌تر می‌شویم. این دیالوگ مستقیم نوشته را از این حیث داستانی تر نموده.