پاشو گذاشت روی ترمز...باز کیسه زباله دم در مجتمع بود ....یه هفته بود که دیگه کیسه زباله ای دم در مجتمع نبود...صدای همسایه رو شنید که می گفت: من ازش خواسته بودم که کیسه زباله رو بزاره دم در تا من براش ببرم..هفته ی پیش یکی کیسه زباله رو پرت کرده داخل خونه..خورده تو سر پیرزن..الان یه هفته اس که بیمارستان بستریه...
نقد داستان : در حد یک تلنگر اجتماعی این نوشته خوبه اما چیز بیشتری برای گفتن نداره. کنش ها گیرایی داستانی ندارند.
سه نقطه های داستان خوب هستند شاید برخی تصور کنند در این جا این سه نقطه ها یا مکث بین کنش های همزمان هستند و یا تغییر سکانس. اگر به نوع کنش ها نگاه کنیم سه نقطه ها باید مکث های فرمی و یا کنشی باشند که البته خوب هم نشسته اند. نوع کنش اول و دوم یعنی ترمز کردن و دیدن زباله ها همزمانی دارد پس سه نقطه بین آن ها تغییر زمان نیست که از امروز به فردا یا دیروز برویم و یا حتی به چند ساعت اینورتر.
حالا اگر همه این متن همزمان اتفاق افتاده باشه آیا باید نتیجه بگیریم که اصلاً اون پیرزن نبوده که آشغال ها را می گذاشته دم در بلکه این همسایه بوده و یا این همسایه فقط برای همین دفعه این کار رو کرده؟ البته به نظر مهم هیچکدام از این ها نیست. مهم تعاملات اجتماعی و به خصوص زندگی آپارتمان نشینی است که متن مد نظر داشته است. رفتارهای جمعی ما همچنان مشکل دارند و این داستان در زمره داستان های تعلیمی آمده تا یکی از این مشکلات را که بسیار هم معمول و تکراری است به رخ بکشد.
از این منظر، داستان در نگرش و ایده خوب بوده اما به نظر چنین داستان هایی باید ساده تر باشند چرا که رویکرد اصلاحی را هدف خود قرار داده اند. باید صریح تر حرف بزنند و تکنیک های خاص فرمی را کنار بگذارند چرا که مخاطب عام هدف آن هاست. این مضمون برای مخاطب تخصصی خیلی جذابیت ندارد پس برای عام تر کردن آن باید از تکنیک فرمی دوری کرد. من با تکنیک های فرمی بسیار موافقم و متنی را تحسین می کنم که تکنیک فرمی داشته باشد اما این باید به تناسب مخاطب هدف باشد.
یک راه ساده تر کردن متن مشخص کردن و تفکبک دیالوگ از متن است. جمله همسایه را می شد از دل متن جدا کنید و در یک سطر مجزا بنویسید.
شخصیت ها برای مخاطب ملموس هستند. آن جمله اول که "پاشو گذاشت روی ترمز" نشان از عصبانیت فرد دارد و با توجه به کنش های بعدی مشخص است که او فردی عصبی است و عجول در قضاوت. شخصیت پیرزن برای تحت تاثیر قرار دادن مخاطب از حیث احساس خوب است.