شرم

پسر زیرنویس تلویزیون را بلند خواند: "دانش‌آموزان عزیز برای بهره‌مندی از آموزش مجازی، اپلیکیشن شاد را روی گوشی‌ هوشمند یا تبلت خود نصب نمایید." پدر به پایین چشم دوخت.

نقد داستان : اولین نکته مثبت این نوشته پرداختن به یکی از موضوعات روز است. موضوعاتی که خودشان تازگی دارند و در نتیجه عواقب و آثارشان هم می تواند برای مخاطب تازگی داشته باشد. پرداختن به چنین موضوعاتی راهگشای تصمیمات و رفتارهای اجتماعی مردم و مسئولین هم می تواند باشد. نکاتی که می تواند در نتیجه شیوه های آموزشی امروز پیش بیاید عمدتا از چشم خیلی ها مغفول مانده و لذا قابلیت پرداخت داستانی لازم را دارند.
در این جا یکی از این نتایج و تبعات را شاهد بوده ایم.
در همان شروع داتسان با شخصیت و موقعیت همراه می شویم و این فضای نوشته را کاملاً داستانی نموده است. کلمه "پسر" از تمرکز متن روی شخصیت خبر می دهد و داستان به همین تریب شکل می گیرد یعنی متمایز شدن شخصیت و کنش او. این گونه از کلی گویی ها فاصله می گیریم.
متنی که پسر خوانده به شکل مستقیم آورده شده و این نیز باز نقطه قوتی در نوشته است. اول به خاطر تنوعی که ایجاد کرده و ودومی به خاطر تمرکزی که می سازد. تنوع متنی باعث می شود ذهن تصور نکند دارد گزارش یا خبر می خواند فقط. و تمرکز باعث می شود توجه مخاطب به مضمون و پیام جلب شود. ضرورت این تمرکز در جمله آخر نشان داده می شود. تضاد صورت گرفته میان برنامه "شاد" و واکنش پدر خبر از عم شادی می دهد. علت نیز طبیعتا آن است که پدر نتوانسته برای پسر تبلتی بخرد یا یک گوشی در اختیار او قرار دهد. نام داستان در اصل واکنش پدر نسبت به ناتوانی مالی خودش است.
تنها نکته قابل تأمل در این نوشته می تواند فعل "چشم دوختن باشد" که زیادی رسمی شده. جمله ای نظیر "پدر سرش پایین بود." شاید راحت تر حرف زده باشد. البته این مثالی برای نشان دادن سطح راحتی کلام بود.

نظرات