نقد داستان : داستان خلأهایی دارد که نیاز به پر شدن دارند. مهمترین آنها ارتباط میان شخصیت های داستان است. کلمه "آنا" به زبان ترکی گویا به معنای مادر و زن سالخورده است. اگر او را شخصیت مادر بگیریم، شخصیت دوم کیست؟ آیا همسر اوست؟ آیا پسر اوست؟ آیا دختر اوست؟ نشانه متنی برای جواب این سئوالات ندرایم و لذا داستان مشخص نیست به کدام طرف باید برود. برای نقد این داستان مشخص شدن هویت شخصیت اول مهم است.
داستان این گونه بوده که آنا از کسی خواسته تا در شهر خودش بماند و او گوش نداده و رفته و وقتی برگشته دیگر آنا زنده نبوده. ضرورتا نمی شود گفت شخصی که رفته همسر وی بوده. تجربه داستانی همواره به ما از حضور عاشق و معشوق و زن و مرد می گوید و شاید به طور طبیعی بایست آن شخصیت را شوهر آنا در نظر گرفت اما با این حال اگر به دنبال ارائه داستان مشخصی هستید و دوست ندارید خواننده برداشت دیگری بکند بهتر آن است که نشانه هایی برای خواننده در متن بگذارید تا به جواب برسد. خواننده عمدتا از تجربه زیستی خودش هر متنی را نقد می کند و چه بسا تجربه زیستی او به سمت پسرش برود.
نبود جمله اول به بار احساسی نوشته کمک کرده است اما در بار موضوعی نقشی ندارد لذا در صورت تمایل می توانید آن را حذف کنید. البته بودن آن غلط نیست و همان طور که گفتم بر فضای احساسی افزوده است. اگر در جشنواره ای تعداد کلمات مهم بود می توانید روی حذف جمله اول فکر کنید.
نقطه چین ها خیلی خوب استفاده شده اند. نقطه چین اول نشانه گذر زمان و نقطه چین دوم نشانه استیصال از وضعیت موجود می تواند باشد.
تنها دو کله "رو" و "تو" کمی با لحن کلی متن فاصله دارند و خودمان و غیررسمی هستند. "بر شانه" و "در قاب" (با توجه به لحن بقیه کلمات) درست تر بودند.