نایاب

کارگر کرونایی به اغمارفت .همراه ماسکی برایش پیدا نکرد .

نقد داستان : با تشکر از عنایت شما. داستان شروع خوبی دارد. با یک شروع ناگهانی به گره و هیجان رسیده ایم و نوعی تعلیق که عاقبت کارگر چه خواهد شد. بسیاری از داستان های کوچک دوتکه ای هستند. یعنی یک تکه اول به عنوان بستر و سوال و گره دارند و یک تکه دوم به عنوان پاسخ یا گره گشایی و پایانی بندی . عمده بار معنایی و داستانی برعهده تکه دوم است. حتی تکه اول نیز معنا و جهت خود را از تکه دوم می گیرد. در این جا تکه اول بستر و مسیر داستان را مشخص کرده و سئوالی هم ایجاد نموده اما تکه دوم نتوانسته آن طور که باید به تکه دوم پاسخ دهد. فقط یک محور معنایی بدست داد که علیرغم این به اغما رفتن ماسکی پیدا نمی شود و این جمله فقط بیانگر شرایط موجود شده است.
چیزهایی که ازدست رفته عبارت اند از:
سرنوشت کارگر؟ شما شخصیتی ساخته اید اما سرنوشت و ادامه مجهولی دارد. ضرورتا نمی توانیم به مرگ او برسیم.
پیدا نکردن ماسک: ماسک برای که؟ کارگر که دیگر بیمار شده. آیا همراه ماسک می خواهد؟ در این صورت شخصیت محوری داستان بالاخره کیست؟ کارگر یا همراه؟ البته گفته اید "برایش" پس برای کارگر بوده اما کارگر دیگر ماسک نمی خواهد. وسائل دیگری نیاز دارد و درمان البته.
نقطه تمرکز داستان کجاست؟ ما باید روی کارگر تمرکز کنیم یا روی همراه او؟ و یا روی نبود ماسک که در این جا به طور تلویحی اشاره ای به اوضاع اجتماعی روز دارد؟
نتیجه این که تکه دوم نتوانسته جهت مشخصی به نوشته بدهد. جهتی که تمرکز داشته باشد. جهتی که پایانی بر داستان شناخته شود. پایان باید خواننده را به نتیجه ای برساند. ما هیچ نتیجه قطعی در داستان نداریم.
داستان کوچک هر چقدر هم که کوچک و کوتاه به نظر بیاید اما باید به یک ماجرای کامل بیانجامد.
داستان تا حد شرح موقعیت جلو رفته اما نتوانسته خود را ببندد.ایرادی هم ندارد اگر بلندتر شود. حس خواننده برای رسیدن به نتیجه را کامل کنید. ممنون از شما.

نظرات