بیکار

کفش هایش را در کوچه پوشید.
صاحبخانه بیدار شده بود .
تا شب بیرون ،
قرنطینه برای او نبود .

نقد داستان : به احتمال این داستان می خواسته از فقر بگوید. کسانی که به خاطر فقر کلی و مضافاً مساله کرونا و مشکلات اقتصادی قادر نبوده اند از مخارج زندگی برآیند. این افراد که عمدتا مستاجر هم هستند بیشتر گرفتار مشکل پرداخت کرایه خانه هم هستند. شخصیت این داستان برای مواجه نشدن با صاحبخانه کفش هایش را بیرون از خانه پا کرده تا مبادا صدای کفش ها باعث شود صاحبخانه بیدار شده و از او تقاضای اجاره کند. مشکل سطر سه این نوشته است که به نظر ایراد نوشتاری باید داشته باشد. "تا شب بیرون" یعنی چه؟ جمله ناقص است اما احیاناً منظور این است که باید تا شب بیرون بماند مبادا با صاحبخانه روبرو شود. این در حالی است که به خاطر مشکل کرونا همه در قرنطینه هستند. نویسنده خواسته رابطه ای میان فقر و خطر کرونا ایجاد کند و به بهانه کرونا نشان دهد که فقرا چقدر آسیب پذیر اند.
اگر خط را مجموعه ای از نقاط در نظر بگیریم می شود روی برخی از نقاط تمرکز کرد و با نگاه به آن ها ماهیت خط را به بحث نشست. داستان کوچک نیز این گونه نوشته شده. منتخبی از سکانس ها و تصاویر از یک داستان به صورت نشانه ها گزینش شده اند. هر کدام از این سطرهای شما یک نقطه از مجموعه نقاطی هستند که خط داستان شما را ساخته اند. باید توجه کرد که انتخاب این نقاط برای جذب مخاطب و جلب نظر او خیلی مهم اند. این نقاط در اصل گوشه هایی از زندگی این فرد باید باشند و در نتیجه برای جلب نظر مخاطب باید با دقت انتخاب شده باشند تا حس همدردی مخاطب را تحریک کنند. نداشتن پول کرایه قابل درک است اما گفتن آن به صورت کلی خیلی حس خاصی در مخاطب ایجاد نمی کند. اگر برای مثال به گرسنگی می پرداختید و ما صدای حتی شکم شخصیت را می شنیدیم شاید تاثیرگذارتر بود. باید این نداشتن محسوس شود. باید اتفاقا شخصیت با صاحبخانه روبرو شود.باید خجالت را به تصویر بکشید و به مخاطب نشان بدهید. این تاثیرگذارتر است تا کلی گویی. در این متن بیشتر شاهد کلی گویی در مورد یک موضوع هستیم بدون این که وارد مشکل و مساله بشویم.

نظرات