نقد داستان : خیلی هم خوب. داستانی برای ایام کرونا. همه چیز هم خوب نوشته شده. فقط جمله آخر را می شود تکنیکی تر گفت. لزومی ندارد تمام جملات کامل ادا شوند. یک راه ادبیت متن همین است که جملات را گاه ناقص بیان کرد. برای مثال جمله آخر را می توانستید این گونه بنویسید: " و من در فکر همسرم که کرونا...".
خواننده خودش پیام را می گرفت. به دنبال استفاده از جمله کامل نباشید حتما. جمله کامل خیلی شکل کلیشه شده ایست. البته نمی گویم استفاده از شکل ناقص جمله هم افراطی بشود. در حد لازم و در جای لازم مثل اینجا جواب می دهد؛ به خصوص در داستان های کوچک.