دخترک ساکت به ستون خانه عمه مادری اش تکیه زده و با چشمان مشکی درشت اش به نقطه ای خیره شده است گویی تصویری از اینده خویش را جستجو می کند و یا شاید خاطرات خوش گذاشته اش را نظاره و در ذهنش دفن می کند. می شنود انچه بزرگترها نجوا می کنند همه را در گوشه ذهنش اش ضبط می کند و روزه سکوت می گیرد
غولی امده است و خانه پر مهری که تا همین دیروز با خنده های مادر و پدر پر می شد با خود برده است غولی امده است و تمام ارزوهای کودکانه اش را زندانی کرده و با خود برده است
غول زندگی اش مثل غول داستانهای مادرش بزرگ نیست هیبتش ترسناک نیست اما همه جاست هر روز نامش را از تلویزیون خانه می شنود.
کرونا این غول سنگ دل شیشه عمر مهربان ترین ادمهای روزگار دخترک را شکست و خانه کوچک ارزوهایش را از بین برد.
ساره هشت ساله کوچک ما عزیز دل فریاد بزن غم های سینه کوچکتر را بر سر دنیای هزار رنگ خالی کن
کودک زیبای ما. بدان که هیچ غولی قوی تر از پرورگار نیست اوست که برایت مهربانتر از مادر است فرشته کوچک ما خداوند تو را در اغوش خود گرفته است غمگین مباش عزیزکم پناهت پرورگار رحمان و رحیم است
روزهای زندگی ات پر از خوشی خواهد بود و خوشبختی عززززیزم
نقد داستان : خانم مرادی عزیز، دلنوشته زیبایی است اما داستان نیست. دلنوشته زبان ساده ای دارد. از استفاده از کلمات پر طمطراق و سخت خوان و فلسفی و پیچیده گریزان است. اما در عین حال گاه با تمام سادگی واژگان استفاده شده، معانی سخت و سنگینی را می شود در دل نوشته ها یافت. در یک دلنوشته، معنا در تک کلمه ها نیست بلکه در ترکیبات و ساختار متن است. واحد معنایی کلمه نیست بلکه جمله و در مجموع متن است و جملات تا حد کلمات قصار پیش می روند اما همچنان می دانیم که هنگام خوانش، در حال خواندن متن هستیم نه فقط جمله.
دلنوشته ها از دل بر می آیند پس بار احساسی آن ها زیاد است. دامنه و سطح کلمات معمولا از احساس زیادی برخوردارند. نویسنده تلاش دارد با احساس نهفته در بطن کلمات مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد. بدین ترتیب صداقت زبانی بسیار مهم می شود.
نوشته شما هم این گونه است. بیشتر بیان احساس قلبی است.موقعیت به داستان نمی رسد یعنی درگیر کنش و واکنش نمی شویم. بیان احساس، داستان نمی سازد.
با این همه ممنون از متن احساسی که فرستادید.