دیابت
نویسنده : سیما رزمجو
امتیاز اعضاء : 75
امتیاز منتقدین : 4
برای امتیاز دادن به داستانها وارد شوید.
دکتر گفت: قند دارم.امااااا خدایا ؛گفت یک ذره شیرینی هم تو زندگیت بد نیست.... .
نقد داستان : جالبه. بازی خوبی با مساله قند و شیرینی شده. قوت این متن در این نکته است که استفاده دو پهلو از مساله قند و شیرینی در داستان صرفا شکلی از بازی با کلمه پیدا نکرده بلکه به سمت داستان هم حرکت کرده. اگر نویسنده نتواند استفاده درست و داستانی از چنین کاری بکند متن در بهترین حالت خود تبدیل به یک کاریکلماتور می شود. اما شما به سبب داشتن شخصیت در داستان و موقعیت مناسبی که شکل داده اید و در نهایت به خاطر کنش کلامی که داشته اید به یک داستان خوب رسیده اید. به خصوص که داستان جهت و معنای جدی هم دارد چرا که از تلخی زندگی فرد بیمار به نوعی سخن می گوید. شاید اگر جمله دوم با "ولی" آغاز می شد (ولی یک ذره ...) تضاد بهتر رسانده می شد. با این حال متن کوچک و معناداری شده. ممنون از شما.
: سپاس????????
مولود توکلی : استفاده از عنصر شخصیت و دیالوگ به عنوان دو رکن از عناصر مهم داستان نویسی به این داستانک قوام خاصی داده است. بهره بردن از حداقل کلمات و پرهیز از هر نوع زیاده گویی نیز از نکات مثبت این داستانک به شمار می‌رود.
نکته قابل توجه دیگر وجود رگه طنز در دیالوگ شخصیت است. شخصی که ظاهرا هیچ شیرینی و خوشی و حلاوتی در زندگی‌اش احساس نمی‌کند و با همه این تلخی‌ها، مزاح می‌کند. در واقع این دیالوگ به نوعی ما را با شخصیتی بذله‌گو مواجه می‌کند که بسیار صمیمانه و شیرین با خدا درد و دل می‌کند.
اما دو نقطه ضعف در این داستانک به شمار می‌رود، یکی نام که به نوعی تکرار همان جمله اول داستان است که به جای آن می‌توانست از کلمه "بیماری" یا "مرض" استفاده می‌کرد. یا حتی کلمه " تلخ" هم می‌توانست پارادوکس زیبایی بسازد و نکته بعد کلمه "اما" که به صورت "اماااااا" نوشته شده که به خاطر تاثیرات چت‌های فضای مجازی به این شکل در آمده که صحیح نیست و نویسنده نباید نثر صحیح و سلیس خود را کنار گذاشته و تسلیم این نوع نوشتار مرسوم اما غلط شود.
مولود توکلی : استفاده از عنصر شخصیت و دیالوگ به عنوان دو رکن از عناصر مهم داستان نویسی به این داستانک قوام خاصی داده است. بهره بردن از حداقل کلمات و پرهیز از هر نوع زیاده گویی نیز از نکات مثبت این داستانک به شمار می‌رود.
نکته قابل توجه دیگر وجود رگه طنز در دیالوگ شخصیت است. شخصی که ظاهرا هیچ شیرینی و خوشی و حلاوتی در زندگی‌اش احساس نمی‌کند و با همه این تلخی‌ها، مزاح می‌کند. در واقع این دیالوگ به نوعی ما را با شخصیتی بذله‌گو مواجه می‌کند که بسیار صمیمانه و شیرین با خدا درد و دل می‌کند.
اما دو نقطه ضعف در این داستانک به شمار می‌رود، یکی نام که به نوعی تکرار همان جمله اول داستان است که به جای آن می‌توانست از کلمه "بیماری" یا "مرض" استفاده می‌کرد. یا حتی کلمه " تلخ" هم می‌توانست پارادوکس زیبایی بسازد و نکته بعد کلمه "اما" که به صورت "اماااااا" نوشته شده که به خاطر تاثیرات چت‌های فضای مجازی به این شکل در آمده که صحیح نیست و نویسنده نباید نثر صحیح و سلیس خود را کنار گذاشته و تسلیم این نوع نوشتار مرسوم اما غلط شود.
ارسال